One Short" Fedemila ''Nie pozwól''

Wszystko staje się trudne, kiedy chce się posiadać różne rzeczy, nosić je ze sobą i mieć je na własność. A ja tylko patrzę na nie, a odchodząc staram się zachować je w pamięci. I w ten sposób unikam noszenia walizek, bo to wcale nie należy do przyjemności.

Jak można być wolnym człowiekiem i żyć w klatce społecznych przesądów?

Para: Fedemiła
Gatunek: Romans
Dedykacja: Dla Madzi.
Mam nadzieję, że będzie Ci się przyjemnie to czytać :*



Wokół tyle jest dróg, a gonisz szary tłum
-Jak mam rozpoznać swoją Drugą Połowę?
– Nie bojąc się ryzyka – odpowiedziałam – Ryzyka porażki, odrzucenia, rozczarowań. Nigdy nie wolno nam rezygnować z poszukiwania Miłości. Ten kto przestaje szukać, przegrywa życie.
-Dzięki Ludmilla-Krzyknęła Naty, przytuliłam przyjaciółkę i odeszłam w swoją stronę

Mamy w sobie tych snów tyle co na niebie gwiazd
-Spójrzcie kto idzie. To nasza szkolna królowa. Ukłońmy się jej !-krzykną Diego
-Odwal się Hernandez-syknęłam przez zaciśnięte zęby
-ojj, skarbie. Złość piękności szkodzi-odezwał się León
Nienawidzę ich. Tak strasznie ich nienawidzę. Od gimnazjum niszczą mi życie. Chodź raz może by odpuścili ? Przecież ich słowa bolą bardziej niż wszystko inne..
-Zamknij się-wrzasnęłam
-Mała. Spokojnie, bo nikt Cię nie zechce-tym razem wtrącił się Maxi
Z moich oczu popłynęły słone zły... Na ich oczach pokazałam, że jestem słaba. Pokazałam im, że mają nade mną przewagę. Czym prędzej pobiegłam w stronę toalety szkolnej. W mojej głowie głośnym echem odbijały się ich śmiechy, wyzwiska...

Uwolnij swój strumień nut
-Demony są prawdziwe. Żyją wewnątrz nas. I czasem wygrywają z naszą bezsilnością.
-Lud, o czym ty mówisz ?-spytała kręcono włosa
-Prawdę. Mówię prawdę, Natalia...

Skomponuj nurt, popłyń w dal
Spacer i noc. Idealne połączenie.
-Ludmilla ? Co ty tu robisz o takiej porze ?
-Spaceruję Federico
-Tylko czemu ?
-ehhh-usiadłam na pobliską ławeczkę-Nieważne
-Too w takim razie...posiedzimy sobie w ciszy-uśmiechną się szczerze.
Miał najpiękniejszy uśmiech. Yyy, to właśnie wtedy się w nim zakochałam...w jego oczach i tym słodkim uśmiechu...
-Jeśli chcesz poznać człowieka to spójrz na niego w nocy-wyznałam
-Dlaczego ?
-W nocy ludzie płaczą, w nocy się tną, w nocy marzą i modlą się, w nocy uciekają z domu. W nocy się zabijają. Nie poznasz człowieka w dzień, nie poznasz go gdy mówi, że wszystko jest ''okej''.
Już więcej się nie odezwałam. Cieszyłam się, że o nic nie pytał. Po prostu siedział ze nmą i patrzył na gwiazdy...

Na jawie miej odwagę śnić świat
-Ludmilla, skarbie. Padam do twych stóp.-odezwał się Hiszpan
-W takim razie ja wycałuję twoje stopy-mrukną Verdas
-Odwalcie się !-krzyknęłam na całe gardło
-Ojj, Luśka. Bo Ci żyłka pęknie-zaśmiała się Violetta
-Odbiło wam ludzie ?-sykną Federico
Federico ? Co on tu robi !? Przecież miał być we Włoszech...
-Ooo, widzę, że znalazłaś sobie obrońcę. I myślisz, że Ci to pomoże ?-warkną Diego podchodząc niebezpiecznie blisko mnie
-Kolego, myślisz, że możesz upokarzać słabszych ?
-Chyba nie wiesz z kim zadzierasz, kolego-sykną León
-I jakoś mnie to nie obchodzi...-mrukną Włoch
Hernadnez już chciał go uderzyć, ale Federico jako pierwszy zadał cios w twarz Hiszpana.
-Wszystko dobrze ?-podbiegł do mnie
-Okej-wtuliłam się w niego

Uwolnij to co w sobie masz
Dziś są moje urodziny. Pierwszy raz od kilku lat czuję się w pełni szczęśliwa.
-Masz jakieś marzenie?-odezwał się Fede
-Nie, już nie.
-Dlaczego??
-Bo już się spełniło-przytuliłam go najmocniej jak potrafiłam

Na nowo uwolnij swoje Ja
- Daj rękę
- Po co ?-spytałam
- Zobaczę czy pasuje do mojej-oznajmił bez namysłu
- A jeśli pasuje, to co wtedy?
- Wtedy mogę Cię trzymać za rękę do końca świata
Na moich rozgrzanych wargach złożył pocałunek.


         Nawet nie wiesz jakie to piekące uczucie. Jak to jest, kiedy słuchasz mężczyzny i wydaje Ci się, że on wyciąga z twojej głowy pewne myśli jak z szuflady. Włącza muzykę i to jest właśnie to, co chciałaś usłyszeć. Wlewa do kieliszka wino i to jest właśnie to wino, na jakie miałaś ochotę. Idzie zmienić koszulę i wraca w koszuli, o jakiej marzyłaś, żeby miał na sobie... A jak z nim rozmawiasz, to prawie tak, jakbyś słuchała swojego najgłębszego, najbardziej przemyślanego i najlepszego głosu wewnętrznego. Taka niezwykła zgodność tego, co myślisz i czujesz z tym, co słyszysz.

Janusz Leon Wiśniewski

_______________________________

Witam ! Przychodzę od was z OS'em. Mam nadzieję, że wam się podoba.
Muszę was przeprosić, że mało bywam na tym blogu, ale szkoła i inne obowiązki...męczą ;/
Pozdrawiam was :3
Do następnego ! 

Panna Martin