On Shot Naxi ,,To coś więcej niż troska to Miłość w jego oczach ''

,,Nieśmiałość jest wielkim grzechem przeciwko miłości ‘’ 

Anatol France

Rozglądał się po Sali w poszukiwaniu JEJ  od dawna się w niej kochał. Odkąd przestała kolegować się z Ludmilą zmieniła się i to jak. Stała się miłą i zaradną osobą. Zupełnym przeciwieństwem wcześniejszej siebie. Oczywiście wiele z was pomyślało sobie , że on pokochał tylko dla tego , że była inną osobą..O tuż nie..Po kochał ją , bo spojrzał na nią w zupełnie innym świetle niż do tych czas nie tylko jako durną pomagierkę ,,Supernowy ‘’ , ale jako dziewczynę … Za pięć minut miały się zacząć zajęcia a , jej nadal nie było. Zaczął się o nią martwić..Bał się , że jest chora albo co gorsza wyjechała by podbijać się swoim talentem..I wtedy by jej nigdy już nie zobaczył… By nie wyznał jej , że ją kocha… I nagle weszła pełna blasku i wdzięku do Sali , ale nie sama z jakimś chłopakiem..Trzymali się za ręce. Jego cały świat zawalił się w jednej chwili wszystko co zamierzał co pragną zrobić pękło jak bańka mydlana , zresztą jak nadzieja , że On i Ona kiedy kol wiek będą razem. Wyglądali na zakochanych… Co go tym bardziej dobiło… Zdecydowanym aczkolwiek chwiejnym krokiem podszedł do zakochanych… czuł jak  jego serce pęka na coraz mniejsze kawałeczki , a jego nogi uginały się pod ciężarem jakim jest cierpienie…

-Cześć Maxi poznaj to mój chłopak Hulio spotykamy się od niedawna- Widać jak bardzo była szczęśliwa te ogniki szalejące w jej oczach. Ta radość przez , którą miała ochotę skakać. Chciał coś powiedzieć coś w stylu ,,Miło mi poznać. Życzę  wam szczęścia ‘’ i odejść zachowując resztki dumy , ale nie potrafił w czuł , że jego serce już dawno rozleciało się na miliony kawałeczków ,a gardle tworzyła się wielka gula. Już otworzył buzie..Gdy nagle do Sali wszedł Pablo. Kazał usiąść i przedstawił. Towarzysza Naty . Informacja , że ma uczęszczać do studia jeszcze bardziej go dobiła. Miał ochotę wybiec  stamtąd  cała zapłakany , ale wiedział , że nie może tego zrobić , że musi wytrzymać te parę nieszczęsnych godzin dla niej. Cały czas na nią patrzył. Była taka szczęśliwa , a on miał to wszystko popsuć , bo był w niej zakochany ? Zresztą pewnie bez wzajemności… Nie mógł..Po prostu nie mógł zniszczyć jej idealnego świata tylko szkoda , że go tam nie ma… Po całym pomieszczeniu rozległ się dzwonek ,,Nareszcie koniec tej mąki ‘’ – pomyślał. Podszedł do szafki w celu wyciągnięcia stroju na zajęcia z Gregorio... Pewnym krokiem skierował się do Sali. Chociaż gdy tańczył nie myślał by o tej całej sytuacji… I nagle zobaczył ją i jego tańczących , w pewnym Momocie dziewczyna się potknęła oczywiście specjalnie.. On jako jej książę z bajki ruszył  z odsieczą i szybko zareagował. Złapał ją w swoje silne ramiona. Spojrzała się w jego wielkie niebieskie oczy i stało się… Pocałowali się… Maxi już nie wytrzymał było to dla niego zbyt wiele… Wybiegł  stamtąd nie myśląc o niczym tylko by wymazać ten okropny widok z pamięci… To go tak cholernie zabolało… Wleciał jak strzała do domu wbiegł po schodach prawie się o nie zabijając… W skoczył na łóżko i zamknął oczy. Chciał  by ten cały koszmar się wreszcie skończył. Miał tego dosyć w jednej chwili był taki szczęśliwy , że wreszcie zdobył się na odwagę by wyznać jej miłość i nagle bum . Poznał  Hulia silniejszego , ładniejszego i na pewno bardziej utalentowanego niż on. Po prostu był ideałem Natalii , którym  tak cholernie chciał być… Cały czas przed oczami miał ten okropny widok JEJ i JEGO całujących się… Miał nadzieje , że to był tylko sen.. zaśnie .. obudzi się..I wszystko będzie tak jak dawniej… Niestety to życie… Szare i okropne , ale życie i trzeba się z tym pogodzić…

    ,,Nigdy nie jesteśmy tak bardzo bezbronni wobec cierpienia jak wtedy, gdy kochamy.’’

Zygmunt Freud

                                                         ***

Minęły dwa miesiące , a on nadal nie potrafi się z tym pogodzić , że ona kocha innego..Co prawda rozmawiał z nią normalnie , śmiał się , ale tylko wtedy gdy GO  nie było w pobliżu…

Odkąd go poznał  był w stosunku do niego oschły , bo przecież to jego rywal… Choć Maxi i tak przegrał starał się być blisko Naty…  Przyjaźń na razie mu wystarczała … Choć go  i tak to cholernie bolało to starał się tego nie okazywać… Lecz nie za dobrze mu to wychodziło. Za każdym razem gdy Hulio był w pobliżu on ulatniał się… Nienawidził go był taki idealny.. Zresztą ze wzajemnością… Hulio dobrze wiedział  , że Maxi jest zakochany w Naty , dlatego cały czas go poniżał i oczerniał. Oczywiście Natalia nic nie zauważała była zbyt zaślepiona miłością do Hulia… Co go bardzo bolało… Siedział  w kawiarni czekając na nią umówili się by skończyć piosenkę na zajęcia Angie. Piosenka była oczywiście o miłości… Czekał..Czekał , a jej nie było. I nagle weszła do pomieszczenia , ale nie sama z NIM co go rozczarowało. Od dawna wiedział , że nie ma u niej szans , ale to go w tym jeszcze bardziej utwierdziło… Naty kochała Hulio , a on ją, a Maxi był tylko przyjacielem , kumplem krótka piłka , ale czuł , że nie może się poddać zbyt bardzo ją kochał…. Ale teraz nie miał ochoty na siedzenie i wysłuchiwanie jaki to Hulio jest wspaniały i ile osiągnął... Wstał i dość pewnym krokiem podszedł do dwójki zakochanych…

-Przepraszam , ale dziś nie skończymy tej piosenki może jutro – Dotknął jej ramienia , ale gdy zobaczył spojrzenie Hulia od razu go zabrał i zmierzał ku wyjściu. Natalia zaczęła się domyślać  , że coś jest nie tak przeprosiła swojego chłopaka i powiedziała , że zaraz wraca. Martwiła się o Maxiego przyjaźnili się od nie dawna , a wydawało jej się , że zna go całe życie. Co było dziwne , bo nawet przy Hulio nie czuła się tak jak przy Maxim ,albo inaczej nie czuła się tak  bezpieczna i wolna od wszystkich zmartwień.  Po drodze spotkała Camilę i od razu spytała się jej czy wie co się dzieje z Maxim , no bo przecież byli przyjaciółmi pewnie powiedział jej co się dzieje , bo jakże by inaczej. Dziewczyna chwilę na nią popatrzyła. Było widać w jej oczach tyle nie pewności i strachu jakby się bała , że to co zaraz powie zmini diametralnie życie Naty jaki Maxiego…

-On cię kocha – poklepała ją po ramieniu i odeszła jakby nic się nie stało… A stało się dużo. Natalia poczuła jakby coś w niej pękła i znów się urodziło tylko że ze zdwojoną siłą … to była miłość tylko nie do Hulio do chłopaka swoich marzeń tylko do Maxiego do Przyjaciela…Stała tam wo gule się nie ruszała próbowała zrozumieć , że Maxi ją kocha … Ten sam Maxi , który mówił jaki to Hulio ideał i na pewno będą szczęśliwi gdy tak naprawdę tak nie myślał robił do dla niej by była szczęśliwa. Natalia zastanawiała się jak mogła być taka ślepa… Jak mogła nie zauważyć , że Maxi ją kocha…. W końcu ogarnęła się i poszła do Hulia… Spojrzała się prosto w jego oczy… Widziała tam tyle miłości tyle szczęścia… Nie wiedziała co ma teraz zrobić . Przecież go  nie kochała , ale też nie chciała go ranić … no cóż takie jest życie … Szare i okropne , ale życie… Zaczerpnęła powietrza i powiedziała TO ZDANIE

-To koniec kocham innego – Chłopak nie potrafił tego zrozumieć jeszcze chwilę temu byli szczęśliwą zakochaną parę , a teraz ona będzie z innym szczęśliwa inny będzie szeptał jej do ucha ,,Kocham Cię ‘’ Nie mógł tego zrozumieć ,a może nie chciał ? … Natalia ostatni raz spojrzała się w jego oczy… nie widziała tam już miłość … tylko smutek i  cierpienie…. Podeszła do niego bliżej.. Po czym ostatni raz pocałowała go … I odeszła… Już jej nie była … Zostawiła go … Już na zawsze….

Kiedy ciało jest smutne, serce powoli umiera.

Albert Camus 

                                                         ***

Leżał na łóżku i cały czas zastanawiał się jakby to było gdyby wyznał jej miłość dzień wcześniej… Czy by zerwała z Hulio dla niego , a może nie chciała by go znać ? .. Tego nie wiedział i  nie chciał się dowiedzieć … Choć cierpi jest mu dobrze jako tylko przyjaciel , choć oczywiście pragnął by czegoś więcej , ale przecież nie może mieć wszystkiego… Prawda ? W pewnym Momocie jego telefon zaczął wibrować wybudzając go  z transu. Spojrzał na wyświetlacz ,, Naty’’ bez wahania odebrał. Dziewczyny drżącym głosem powiedziała , że muszą się spotkać dziś za godzinę , w parku . Chciał dowiedzieć się dlaczego ? i po co ? Ale niestety rozłączyła się… Zostało mu tylko czekać. Szybkim ruchem wziął telefon do ręki i kiedy minęło dokładnie 45 min ruszył do umówionego miejsca. Po paru minutach dotarł na miejsce. Czekała tam  na niego cała zapłakana . Szybkim krokiem podszedł do niej. Ona bez wahania rzuciła mu się w ramiona. On przycisnął ją mocniej do siebie . Pragnął by ta chwili trwała wiecznie. Za topił głowę w jej bujnych lokach.. pachniała wiśniami..Jej ulubiony owoc

- Ja też – szepnęła. Zupełnie nie wiedział o co chodzi… Ona też co ? Kocha go ? nie to nierealne ona jest z Hulio jej chłopakiem marzeń… Powoli się od niego odsunęła patrząc mu  prosto w oczy .. Miała całe opuchnięte , a po jej policzkach płynęły łzy, które szybko ocierała …

- Ja też cię kocham – Na jej twarzy pojawił się lekki uśmiech. Nie wierzył w to co przed chwilą do niego powiedziała .. Ona go kocha … odwzajemnił uśmiech i  zaczął się do niej zbliżać… W końcu jego marzenie się ziściło … Pocałowali się… To co tak bardzo pragnął wreszcie się spełniło… Trwali w pocałunku  dobre parę minut. Aż w końcu w wielką nie chęcią oderwali się od siebie . W pewnym Momocie dziewczyna odwróciła głowę i w oddali zobaczyła płaczącego Hulio . Szybko skarciła się w myślach złapała Maxiego za rękę i poszli przed siebie.. Nie wiedzieli gdzie… Nie wiedzieli po co … Ale teraz tylko oni się liczyli i nikt inny tylko oni…             

       Nie mów nic. Kocha się za nic. Nie is­tnieje żaden powód do miłości.   

Paulo Coelho

                                                      ***